Vrijdag 16 maart, van 20:00 – 00:00 uur
Erasmiaans Gymnasium, Rotterdam
Ter ere van de publicatie van Dagboek van een puber.
Een hoop. Voor nu: op 9 maart verschijnt Dagboek van een puber. Op 16 maart is de boekpresentatie: een back to school prom party in de aula van het Erasmiaans Gymnasium, mijn oude middelbare school. Wilt u dat alvast in uw agenda schrijven?
Afgelopen zomer vond ik, tot mijn grote schok, mijn allereerste dagboek op de zolder van mijn opa. Ik was het begonnen op mijn elfde, vlak na de laatste kerstvakantie van de basisschool, en stopte ermee op de dag waarop ik op mijn nieuwe middelbare school verkozen werd tot Brugger van het Jaar. Nu, eenentwintig jaar later, was het een absoluut ondraaglijke om dit boekje terug te lezen, totdat ik besloot de schrijver te beschouwen als iemand anders dan ikzelf. Namelijk: een elfjarige kinderdiva die, vlak nadat hij voor het laatst tikkertje speelde, met veel gevoel voor drama en zonder enig gevoel voor humor begon aan zijn eigen op Beverly Hills 90210 geïnspireerde soapopera over wat hij op dat moment zag als het grootste avontuur van zijn leven: de puberteit. Vastbesloten om alles eruit te halen wat erin zat, vinkte hij in 90 bladzijdes alle puberthema’s af en zo schreef hij, onbedoeld, een ode aan een van de grappigste, gekste, wonderlijkste fases uit een mensenleven.
NRC publiceerde afgelopen zomer al wat stukjes en op 9 maart verschijnt het hele dagboek bij de Bezige Bij. DAVID SEDARIS VINDT HET LEUK.
Boekjes! Voor jullie, van ons. Deze week het mijne, een voorproefje op Tigri. Op 6 december wordt het uitgedeeld, om 15.30 uur op Station Amsterdam Zuid, Station Haarlem, Station Hoofddorp en Station Leiden.
Geen boekje te pakken gekregen? Geen nood! Bekijk de PDF versie hier: Zorg_En_Zekerheid_Six_Minute_Stories.
Ik ging eigenlijk vertellen over Paul McCartney, die opstond met de melodie van ‘Yesterday’. En Larry Page, die opschreef wat hij ‘s nachts tijdens zijn droom had gezien waardoor Google ontstond. En Mary Shelley, die aan Frankenstein begon na een middagdutje. Maar ze vroegen me naar de droom achter De Grootsheid van het Al. Dus las ik een stukje voor over Rosie en over God. Slaap lekker, kus.
https://www.npo.nl/de-nachtzoen/19-11-2017/VPWON_1267485
Omdat er niets was zonder de mama’s.
Gister, een uur na onze Skype-afspraak, skypte mijn moeder. „Als je Skype probeert te openen via Safari werkt dat niet!” riep ze. Ik zuchtte dat ik vorige week al uitlegde dat je Skype opent via Skype en dat ik inmiddels een film zat te kijken. Zij klaagde dat het nooit uitkwam als zij belde en of ik dat stomme Facebook even kon wegklikken, want in de reflectie van mijn bril meende ze mijn tijdlijn te zien. „Dat is geen Facebook”, bromde ik, „maar een Word-bestand over wat ik leerde van mijn moeder, voor de krant”. Dat vond ze interessant. „Verkeerd met geld omgaan”, dacht ze hardop, „kleren kopen en niet schoonmaken”. Ik, nu definitief in pubermodus, bromde dat er ook leuke dingen waren die ik van haar leerde en dat ik, nee, geen zin had om die op te noemen. Dat ik het stukje wel zou sturen als het af was. „Graag van tevoren”, zei ze, „misschien vergeet je iets”.
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/21/je-liet-me-mijn-eigen-regels-bedenken-13102841-a1574174
Deze week reizen 25 auteurs, waaronder ik, langs middelbare scholen door heel Nederland om met den vaderlandsche jeugd te praten over lezen en schrijven en De Literatuur. Vandaag, dag drie, bracht ik door in de provincie waaruit mijn Nederlandse voorouders komen, Groningen. Lang geleden gingen mijn neefje, mijn opa en oma en ik er jaarlijks een weekje op vakantie. Opa en oma spraken dan ineens in dialect en mijn neefje en ik droegen zelfgebreide truien van oma. De jongens en meisjes, mevrouwen en meneren van Leon van Gelderschool maakten me trots op mijn Groningse wortels. Het was fijn om terug te zijn. Mijn boek lag al in de mediatheek, Wij Slaven van Suriname (uit 1934) komt erbij. Op verzoek van de leerlingen!
(foto’s Eugenie Luterink)
Niet alleen is Iwan Brave een van mijn beste vrienden in Suriname, hij is de broer van de man naar wiens beste vriend ik werd vernoemd (Raoul) en schreef een van de slimste, grappigste, mooiste boeken die ik over Suriname las: Terug in Suriname – enkele reis Paramaribo. De dag voordat ik terugvloog naar Nederland, zette Iwan me in de Ware Tijd, de beste krant van Suriname, waarvan Iwan hoofdredacteur is.
De Ware Tijd, 17-08-2017: Deel 1
De Ware Tijd, 17-08-2017: Deel 2
In de week dat ik een brief schreef aan mijn 13-jarige zelf voor de achterpagina van NRC, vond ik toevallig ook mijn puberdagboek terug. Op de zolder van mijn opa. Voor de achterpagina van NRC las ik het terug, in vijf stukjes (waarvan we de derde niet online kunnen vinden, sorry):
Puberbrief #1 “Mijn eigen soapopera”
Puberbrief #2 “Kakker, gabber, skater of alto”
Puberbrief #4 “Mama is mijn beste vriend”
Puberbrief #5 “Een puber die volwassen wordt”
Er wordt even aan het boek getikt en niet gefacebookt en geblogd, in Paramaribo. Tot vlug!
