De nieuwe L’HOMO ligt in de schappen! Jan Versteegh en Tim Hoffman betasten elkaar. En ik ben het snoepje van de maand.
Het interview deed ik door de telefoon, de muggen van me afslaand, tussen de jungleplanten, in Suriname. De fotoshoot was in Amsterdam. Na elke klik riep de fotografe Carmen Kemmink: Super! Fantastisch! Geil! Ergens halverwege ging ik er in geloven en zie hier, het resultaat. Ik dacht dat ik als leuke man heel boos zou moeten kijken, maar ik mocht gewoon lachen. Ik heb me nog wekenlang een leuke man gevoeld en aan het einde van de dag kreeg ik een doosje mee naar huis, met chocolade en een kaartje van De Linda met ‘bedankt’.
Praat liever
De locatie was een soort chique tent aan een chic meer met bijna naakte, knappe jongemannen die hapjes en drankjes rondbrachten. Ik was aanwezig bij de uitreiking van de nieuwe L’Homo (het homotijdschrift van Linda de Mol dat eens per jaar uitkomt), waarvoor BNN’ers Jan Versteegh en Tim Hofman (beiden hetero) bloot in zee staan, terwijl Jan Tims bil vasthoudt en zijn andere arm weggephotoshopt is.
Waarom zetten ze weer twee hetero’s op de cover, verzuchtten sommige aanwezigen. Ze zijn wel knap, zeiden anderen. Voor het goede doel, zal Linda gedacht hebben: misschien zijn er ergens in Nederland een paar 16-jarige homofoobjes, die Jan en Tim van Spuiten en Slikken cool vinden, na deze foto ietsjepietsje minder homofoob.
Er was goed nieuws, zegt Linda de Mol in haar speech: meer homo-acceptatie dan ooit tevoren. Meer goed nieuws: homohuwelijken houden langer stand dan heterohuwelijken, volgens het CBS. Er was ook slecht nieuws: Omar Mateen schoot uit haat 49 mensen dood in een homoclub in Orlando. De aanwezigen vallen even stil. Volgend jaar wil ze iemand van de koninklijke familie op de cover, zegt ze ook. Op de cover van het Britse homoblad Attitude staat deze maand namelijk Prins William.
In het tijdschrift staan zes portretten van homoseksuele vluchtelingen uit Syrië en Irak, die behalve voor oorlog ook zijn gevlucht voor homohaat in hun land, en hier in Nederland via LHBT-stichtingen een veilig adres hebben gevonden, of een rottijd in een AZC hebben meegemaakt. ‘De leuke man’ Raoul de Jong op pagina 39 is een vriend van mij en de reden dat ik hier ben.
Na Orlando schreef hij op Facebook dat hij geen zin had om nu mensen te gaan haten of om bang te worden. Dat nare dingen gebeuren op voorpagina’s van kranten, maar dat in het echte leven de meeste mensen aardig zijn, het universum best goed en de wereld toch nog steeds een wonder. Hier in het zonnetje, bij het chique meer onder de chique tent, zegt hij het weer: ‘We kunnen beter praten met elkaar, niet schreeuwen.’ Het is een cliché, en tegelijkertijd misschien wel de enige oplossing. Voor alles.
